...و تاریخ چه زود تکرار می شود

داشتم اسناد قدیمی را نگاه می کردم که چشمم به دو-سه ورق روزنامه ی اطلاعات زمان شاه افتاد که گویا اندک زمانی پیش از وقوع انقلاب به چاپ رسیده بود. با دیدن این ها به این واقعیت رسیدم که عاقبت تمام دیکتاتورها شبیه هم است و از این تقدیر هم راه فراری ندارند. دو برگ از آن ها درباره ی سفر دولت آقای شاه به آذربایجان و بازتاب های آن بود و برگ دیگری از آن مربوط به چند ماه پیش از انقلاب بود. به راستی که همه ی حکومت های توتالیتر و استبدادی یک هدف را دنبال می کنند و آن تلاش برای تضمین بقای خود به وسیله ی بستم دهان ها و شکستن قلم ها است اما تا آن جا که من اطلاع دارم هیچ کدام در طول تاریخ نتوانستند خود را ولو با کمک سرنیزه حفط کنند ودر آخر سقوط کردند.

آقای محمدرضاشاه گمان می کرد که با شکستن قلم ها و شانتاژ خبری در دو روزنامه ی خود می تواند این شک را در آزادی خواهان به وجود بیاورد که به اصطلاح "بی شمار" نیستند و در اقلیتند و اغلب مردم کشور طرفدار شاه و دربار هستند. چنانچه در آن روزنامه به شیوه ای جوسازی می کند که پنداری تمام مردم تبریز به مناسبت عید نوروز در تجمع حکومتی شرکت کرده و این رفراندوم بزرگی به نفع دربار و اقدامات دولت است.

این ذهنیت ابلهانه را گویا هرکس که بر صندلی قدرت مطلقه و مادام العمری تکیه بدهد داراست. امروزه آقای علی خامنه ای نیز علاوه بر داشتن بیماری پارانویا که یک بیماری نرمال و رایج مستبدها است به بیماری خودبزرگ بینی و بیماری شعف از تجمع هواداران (همانطور که شرح دادم) مبتلا است.

در این جا دستگاه تایید زور و استبداد که همان صدا و سیما و جراید مزدور خودی باشد بیکار ننشسته ومدام استقبال بی نظیر هواداران را پخش می کند و این طرز تفکر را به وجود می آورد که مردم با ما هستند ومنتقدان بیگانه و اندک و آشوب طلبند.

و این در حالی صورت می گیرد که روزنامه نگاران منتقد در زندان و روزنامه توقیف است و امکان خبر رسانی به روش های مختلف اعم از اینترنت و کانال های خصوصی داخلی و اعلامیه ها و نشریات منتقد و کانال های ماهواره ای یا نیست و یا دسترسی به آن ها دشوار است . برای همین طبیعتا همه ی مردم نمی توانند به اخبار روزمره دسترسی کامل داشته باشند.

برای زوم روی عکس ها کلیک کنید.

به عکس بالا سمت چپ نگاه کنید و آن را با عکس زیر مقایسه کنید!

روی عکس کلیک کنید