۱۳۸۹/۱۲/۱

چند پیشنهاد به شورای هماهنگی راه سبز امید (برسد به دست جرس)

قبل از هر چیز جا دارد که از تمامی هموطنانی که با دست نکشیدن از خواسته های خود, بر حق ایستادگی کرده و برگ زرینی را بر تاریخ جنبش های مدنی در ایران افزودند تشکر کنم و دست یک به یک شما را می بوسم. از آنجاییکه نظام موجود در ایران هیچ جنبه ی اخلاقی و انسانی را در قبال شهروندان رعایت نمی کند و امکان راهپیمایی آزاد و امن برای معترضان وجود ندارد, لذا باید راهکارهای جدیدی را برای راهپیمایی عملی ساخت و دست به شیوه های جدیدتری برای مقابله با سرکوب مخالفان در ایران زد. متاسفانه حکومت استبدادی موجود, با سازماندهی نیروهای به شدت مسلح و تیز دندان یاد گرفته است که چگونه جمعیت را متفرق کند و به راحتی دست به سرکوب بزند و در ضمن تظاهرات های پی در پی و پراکنده ی مردم به کارآزموده تر شدن این نیروهای سرکوب گر در آینده هم کمک شایانی می کند. شاید هر حکومتی که باشد پس از این همه مخالفت های مستمر از سوی مردم حداقل دست به اندکی عقب نشینی بزند و به خواسته های مردم جامه ی عمل بپوشاند, اما در استبداد دینی که خود را حق مطلق می دارد چنین چیزی وجود ندارد و متاسفانه از جانب حاکمان زورگو عقب نشینی مشاهده نمی شود. 
نظر من این است که پس از دو بار راهپیمایی در ساعت مقطوع 15 بعد از ظهر (25 بهمن و 1 اسفند), دریافتیم که این ساعت کمی دیر است و پس از جمع شدن نسبی مردم هوا رو به تاریکی می رود و دیگر امکان راهپیمایی به آن شیوه امکان پذیر نیست.  اگر راهپیمایی زودتر آغاز شود (برای مثال ساعت 13 بعد از ظهر) شاید می توان به فراگیرتر شدن این راهپیمایی تا هنگام غروب بیشتر امیدوار بود.
از سوی دیگر نمی توان راهپیمایی را مادامی که توسط حکومت سرکوبگر, سرکوب می شود تنها راهکار موجود دانست. پیشنهاد من به عنوان یک عضو کوچک جنبش سبز این است که می توان با نافرمانی های مدنی و اعتصاب گسترده در پایتخت, حاکمیت را فلج ساخت و آن را وادار به عقب نشینی کرد. اگر در یک روز خاص کارمندان و افراد شاغل در خانه بمانند می توان تا حد بسیار  زیادی ترس را به حکومت سرکوبگر تزریق کرد. با توجه به این که اگر این کار به صورت گسترده صورت بگیرد هزینه ی جانی و مالی برای شهروندان در برنخواهد داشت و بسیار هم تاثیرگذار خواهد بود.

به امید آزادی ایران و زندانیان سیاسی
یک هموطن      

۲ نظر:

  1. این مبارزه برادران من با این روش نمی تونه ادامه پیدا کنه و دلیر ترین و رشید ترین جوانان این کشور بیهوده کشته و به بند کشیده میشن.
    دو مساله وجود داره یکی نحوه مبارزه و دومی هدف مبارزه
    ما با گروهی سروکار داریم که منطق صلح و انسانیت رو نمیفهمند.کسانی که می گن مبارزه مسلحانه و یا مقابله به مثل هزینه ها رو بالا می بره اشتباه می کنن چون گروهی از نظامیان که با مردم هستند در هیچ شرایطی دست به سلاح نخواهند برد و بر چشم ما جا دارند وگروه متوحش دیگر تحت هیچ شرایطی دست از سلاح و کشتار بر نمی دارند مگر اینکه با زور مواجه شوند.اگر مردم نمی توانند احساس امنیت کنند آنها هم نباید احساس آرامش کنند باید از تجمع وحشت داشته باشند باید بترسند که هرلحظه از بالای بامی یا پنجره ای آتش بر سرشان خواهد ریخت.باید دید پس از آن برای مردن چقدر مزد می گیرند. دیگر کشته دادن و صلح طلب بودن کافیست و نوبت کشته دادن دشمن است.
    دوم اینکه هدف همه ما باید مشخص باشه و اون برکناری و محاکمه خامنه ای رفراندوم قانون اساسی وجایگزینی حکومت اسلامی با نظامی دموکراتیک است.جوانان ما نباید به خاطر آرمانهای امام ویا اصلاح نظام و دیگر یاوه ها کشته شوند.اگر فکر می کنید هنوز نمی توانیم بر سر حذف نظام به توافق برسیم دست از مبارزه برداریم تا زمان آن فرا برسد.نمی توان بیش از این بیهوده کشته داد.باید بدون ترس آرمانها بیان شود و به جنگ جلادان برویم.
    اگر با نظر من موافقید لطفا این مطلب رو لینک کنید و اطلاع رسانی کنید چون برای من امکان پذیر نیست.

    پاسخحذف
  2. همزمان بااجلاس خبرگان رهیری درخیابان های اطراف مجلس خبرگان تجمع نمائیم .(خ سپه -خ ولیعصر -خ جمهوری -خ کارگر .)خواست ما رسیدگی به صلاحیت خامنه ای است .

    پاسخحذف

ما از انتقادات شما پشتیبانی می کنیم ولی نظرات حاوی عبارات رکیک و همچنین اسپم حذف خواهند شد. با سپاس از دیدگاه های شما