آقایان مراجع آیا حاضرید که با منتقدان اسلام آزادانه بحث و مناظره کنید؟

جناب آقای نوری زاد که متاسفانه در بند است پرسش هایی را مطرح کرده و آقایان مراجع را به پاسخگویی به پرسش های خود دعوت  کرده بود که ظاهرا تاکنون تنها آقای بیات زنجانی به این پرسش ها پاسخ داده است. اما من هم به عنوان یک ایرانی سوالی را از آقایان مراجع دارم که تاکنون کمتر چنین چیزی مطرح شده است.

سی و دو سال پیش در ایران انقلابی ایدئولوژیک به وجود آمد که پس از آن واژه ای به نام امت به طور رسمی وارد فرهنگ لغت شد و در بسیاری از مواقع از سوی مراجع این واژه به جای واژه ی ملت به کار رفت. اما این طرز تفکر از دید من خیلی ارتجاعی بوده است چرا که انسان ها را بر اساس تفکر دینی خاص دسته بندی می کند و افراد بسیاری را که اینجور فکر نمی کنند از این دایره علننا بیرون گذاشته و آن ها را تبدیل به شهروندان درجه 2 کرده و حتی در بسیاری از موارد آن ها را حتی شهروند نمی داند. برای مثال یک لبنانی شیعه می تواند جزو امت اسلامی باشد اما یک هموطن بهایی از این دایره بیرون است و مورد آزار و اذیت قرار می گیرد.

اما از آنجاییکه تمام مردم یک جامعه نمی توانند به طور یکسان فکر کنند, حتما باید تفاوت اندیشه ها باشد و مردم عقاید خود را آزادانه در میان بگذارند و بنا بر نص اعلامیه جهانی حقوق بشر, تفکر در مورد عقاید دینی و سیاسی و ابراز آزادانه ی آن از حقوق پایه ی شهروندی به حساب می آید; چیزی که در حقوق بشر اسلامی مورد ادعای شما جدای از شعار دیده نشده است و خارج شدگان از دین و مرتدان و منتقدان همیشه در رنج و خطر بوده اند. در طول 32 سال حکومت اسلامی که از آن به عنوان مدینه ی فاضله نام می بردید هزاران نفر به دلیل ابراز عقاید دینی خود برچسب محارب و مهدورالدم و مرتد خوردند و یا اعدام شدند و یا منتظر اعدام هستند. امروزه افراد زیادی در داخل و اکثرا خارج کشور وجود دارند که نه تنها منتقد دستگاه 32 ساله جمهوری اسلامی هستند و آن را قرون وسطایی می دانند, بلکه منتقد خود اسلام نیز هستند و در دینی که مدام توسط رسانه ها و یا دستگاه تبلیغاتی داخل دینی جاودان و خدشه ناپذیرعنوان می شود اشکالات فراوان دیده اند اما به دلیل سانسور و ترس و محدودیت ادعاهای آنان در داخل آزادانه مورد بحث و بررسی قرار نگرفته است. متاسفانه در صورتی که می بایستی بازار کتاب آزاد باشد و خوانندگان و پژوهشگران تمامی کتب را آزادانه مطالعه کرده و خود به صورت آگاهانه و منصفانه قضاوت کنند اما مثلا کتابی نظیر "پس از 1400 سال" اثر دکتر شفا ممنوع است اما نقد آن کتاب در داخل به رشته ی تحریر در می آید و این منصفانه نیست. چنین امری یک نوع دیدگاه جبریست که "یک حقیقت محض بیشتر وجود ندارد و آن پیش ماست و مردم باید به سوی آن حرکت کنند و هر کس که از آن روی برگرداند مرتد است". اما پرسش من از شما این است که آیا حاضرید در یک فضای مسالمت آمیز و با تضمین حراست از امنیت جانی مخاطب و به صورت آزادانه, با منتقدان اسلام که عموما به داخل خفقان داخلی در خارج از کشور به سر می برند بحث و مناظره داشته باشید که مردم دیدگاه هر دو طرف را بشناسند و جامعه از حالت تک بعدی بیرون بیاید؟ اصلا آیا بد است که به صورت مسالمت آمیز کمی با مخالفانتان هم گفتگو کنید؟ آیا به این کار تن می دهید و یا هنوزمایلید مانند گذشته جزم اندیش* باشید؟ 

--------------------------------------------------------------

* دارای گرایش به اندیشه های قطعی و تغییرناپذیر ـ دارای عادت و پافشاری بر باورها و عقیده های از پیش پذیرفته شده و بی اعتنا به دلایلی که نادرستی آن ها را اثبات می کند / علامه دهخدا


پ.ن: البته من بعید می دانم که آخوندهای حکومتی چنین کاری انجام دهند