همیشه "هدف طنز" از دید ظاهری نسبت به آن مهم تر بوده است. اگر طنز وسیله ای برای نشان دادن اشتباهات افراد و به منظور اصلاح رفتار مردمان جامعه باشد بسیار سازنده است و از آن استقبال می شود. اما اگر هدف طنز به لودگی کشاندن یک عده یا گروه دارای طرز تفکری خاص به منظور اهداف پشت پرده باشد دیگر به نظر من اسم طنز سازنده به خود نمی گیرد بلکه هجو و زاید است.
چیزی که باید در اینجا عرض کنم این است که در مملکت ما هیچگاه دموکراسی به شیوه ای که بایستی داشت را نداشتیم. چه بسیار طنزنویسانی بودند که از نام مستعار برای طنزنویسی بهره جسته اند و یا از علایم رمزی برای نشان دادن واقعیات جامعه استفاده کرده اند. آن هایی که با دستگاه همراه نبودند هم طبیعتا مغضوب حاکم می شدند. به دلیل جو استبدادی که بر مملکت ما سایه افکنده بود و است هیچ گاه در خود رسانه ای دستگاه استبداد, به آن صورت طنزی برای نشان دادن کاستی های دولتمردان نداشتیم. تنها طنزهایی وجود داشت که ضرر چندانی برای مستبد نداشت و چه بسا که به آن هم راضی نیستند.
مهران مدیری از دسته ی هنرمندانی بود که کار خود را نه با سینما که با بازی در روی صحنه ی تئاتر آغاز کرد. معروفیت او را می توان بیشتر مرهون وارد کردن اصطلاحات جدید در ادبیات جامعه و یا ابداع روش هایی در ساختن طنز اجتماعی دانست. در سال های اخیر با ساختن سریال های طنزی همچون پاورچین و شب های برره به مرد شماره یک طنز ایران بعد از به روی کار آمدن جمهوری اسلامی بدل شد. نمی خواهم بگویم که مهران مدیری عامل جمهوری اسلامیت و یا بحث دایی جان ناپلئونی را راه بیاندازم. اما به نظرمن یک هنرمند آزاده که کار تلویزیونی انجام می دهد باید از همه انتقاد کند و نباید طنز خود را مستمسکی برای مسخره کردن تنها یک گروه و یا دسته قرار دهد. از مهران مدیری در روزهای اخیر طنزی 50 دقیقه ای پخش شد که کانال های ماهواره ای را مسخره کرده بود. البته پوچ بودن بسیاری از برنامه های بی محتوای ماهواره ای و مخصوصا کانال های اپوزیسیون آن را انکار نمی کنم که از بحث منطقی هیچ بویی نبرده اند و تنها وقت خود و دیگران را با فحاشی تلف می کنند. اما طنز باید سازنده باشد و نه سوزنده. طنز سازنده است که جامعه را برای رویارویی با مشکلات آماده می کند. در جامعه ی امروز ما مهم ترین مشکل وجود استبداد است که استعدادهای مردمی را کور کرده و شکوفایی و بالندگی را از جامعه سلب کرده است . اگر رفتار مجریان اپوزیسیون استبدادمنش است, نباید از استبداد حکومت فعلی در ایران دریغ کرد. یک هنرمند باید فرهنگ آزادی و آزاده بودن را به مردم خود بیاموزد. همانطور که فرخزادها و شجریان ها به مردم آموختند. مهران مدیری اگر بتواند صریح و بی پرده استبدادی بودن حاکمیت را همچنان که بی محتوا بودن بیشتر کانال های ماهواره ای را نشان داد, نشان بدهد آنگاه یک هنرمند طنزنویس آزاده است ولی در غیر این صورت فرقی با دهنمکی نخواهد داشت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
ما از انتقادات شما پشتیبانی می کنیم ولی نظرات حاوی عبارات رکیک و همچنین اسپم حذف خواهند شد. با سپاس از دیدگاه های شما