بالاترین 5 سالگی ات مبارک! / داستان عضویتم در بالاترین

در تعریف بالاترین آمده است: 

بالاترین یک وب گاه مشارکت عمومی و بر اساس رأی کاربران است که توسط مهدی یحیی نژاد در تاریخ ۱۶ اوت ۲۰۰۶ شکل گرفت. این وب گاه که با هدف عرضه، پیدا کردن و جداکردن لینک های جدید توسط کاربران بر اساس ساختار وب سایت معروف دیگ ایجاد شده، از ساختار رأی گیری برای هر لینک استفاده می کند.

 شاید برای کسانی که عضو بالاترین نیستند و با فضای بالاترین آشنایی نداشته باشند, فضای این سایت محبوب اجتماعی کمی عجیب و غریب و مرموز جلوه کند و اعضای آن را اشخاصی مجهول الهویه و مرتبط با سیستم های مخفی و غیره بدانند که احتمالا بنگاه های سخن پراکنی از قبیل فارس نیوز و کیهان در اشاعه ی این طرز تفکر چندان بی نقش نبوده اند. خودم پیش از عضو شدن در این سایت, فضای بالاترین را فضایی عجیب و جالب می دیدم و خیلی دوست داشتم بدانم که پشت هر کدام از نام های کاربری دقیقا چه کسی قرار دارد. به هر حال تصورات و توهم توطئه چیزی است که همیشه از سوی بنگاه های سخن پراکنی قدرت به مردم القا می شده است. اما موضوع عضو شدن من در بالاترین جالب است. یادم می آید آن زمان ها یعنی یک سال پیش زمانی بود که گوگل سرویس "باز" خود را به تازگی فعال کرده بود و من به شدت جذب این سرویس شده بودم, به طوری که روزانه مدام در جیمیلم مشغول چک کردن بازهای جدیدم بودم که البته بعدا بالاترین محبوب در زندگی ام جای خود را به گوگل باز داد و الان مدت طولانی است که دیگر به گوگل باز سر نزده ام. من از آنجایی که علاقه ی فراوانی به بحث در مورد ادیان داشتم در گوگل باز با دیگران راجع به دین و خرافات صحبت می کردم و چون مخاطبان اغلب افراد خشک مغزی بودند به جای بحث درست و مسالمت آمیز فحش می دادند و حتی تهدید می کردند. گاهی وقتی کم می آوردند با شعار "مرگ بر ضد ولایت فقیه" و "مرگ بر ضد اسلام" بحث را خاتمه می دادند. هر روز که از خواب بیدار می شدم سراغ گوگل باز می رفتم تا باران کامنت ها را بخوانم. صدای تق تق کیبرد هم امری معمول شده بود! تا آنجا پیش رفتم که بحث های شدیدی در گوگل باز به وجود آمد و من چند رفیق پیدا کردم که نظرات خودمان را قبول داشتیم و با دیگران در مورد وجود خدا و مابعد الطبیعه و غیره صحبت می کردیم و کلا فضا گوگل را دگرگون کرده بودیم. یکی از همین دوستان گوگلی که در بالاترین فعالیت می کند برایم دعوتنامه فرستاد و جا دارد که بار دیگر از او قدرشناسی و تشکر کنم. به من گفت بالاترین که می دانی چه جایی است؟ گفتم آره بعضی وقت ها میرم و خبرهای آن را که از سایت های مختلف کپی (!) می کنند را می خوانم. گفت می خواهی برایت دعوتنامه ی بالاترین بفرستم؟ خلاصه دعوتنامه برایم فرستاد و وارد دنیای بالاترین با کاربرهای نازنینش شدم. راستش پیش از این هم بحث های زیر لینک ها را می خواندم و برایم خیلی جالب بود که چگونه کاربران با هم به نوعی گلاویز می شوند و سر موضوعات پیش پا افتاده با هم جروبحث می کنند! احتمالا خوانندگان غیر عضو هم همین احساس را دارند. من بعد از دریافت دعوتنامه تعدادی آزمون خسته کننده انجام دادم که به قوانین بالاترین مرسوم هستند. در زمان انتخاب نام کاربری مردد شدم نمی دانستم چه بگذارم. نام "الپرسیانو" را در آخر انتخاب کردم اما بعدها پشیمان شدم و با وجود فرستادن ایمیل های متعدد به مدیریت بالاترین نتیجه ای نگرفتم. دوست می داشتم که نام کاربریم "کامران" با الفبای لاتین باشد ولی خوب اشتباهی بود که انجام شد حالا بگذریم. برای نخستین بار که در سایت لاگین شدم احساس شور و شعف زیادی به من دست داد. یادم هست ساعت 2 بعد از نیمه شب بود و من وارد دنیای مجازی محبوبم شدم. سر از پا نمی شناختم انگار نیمه ی گمشده ام را پیدا کردم که مقابل چشمانم در صفحه ی مانیتور نقش بسته بود. درست یکسال پیش بود در شب گرمی که بالاترین گرمای بیشتری به زندگی ام بخشید. بالاترین و کاربران عزیزش تو این یک سال مونس و همدم من بودند, حتی بعد از حذف گسترده ی کاربران در آذرماه (اگر اشتباه نکرده باشم) از پا ننشستم و موضوعی را در وبلاگ و سپس در بالاترین نوشتم با مضمون : جناب بالاترین! این سایت با کاربرانش بالاترین است و بدون آن ها از هر پایین ترینی هم پایین تر خواهد بود  به یاد تمامی عزیزانی که در این سایت بودند و رفتند...

بالاترین برای من فقط یک سایت مجازی نبوده و نیست. یک محیطیست که می توان از آن از زندگی گفت, از پرنده هایی که در فضای خفقان ایران پشت قفس های آهنین جان می سپارند, از دلاورانی که مانند ما ترسو نبودند چرا که تنها به فضای مجازی نچسبیدند که آن را رها کردند و در فضای واقعی مبارزه کردند و تاوان سکوت ما را پس دادند و هنوز هم پس می دهند. در کل فضای بالاترین جاییست برای گفتن ناگفته ها, آنچه را که نمی توان بدون نقاب در جامعه گفت, می توان با نقاب در جامعه ی کوچک مجازی زد و گفته های دلت را به هموطنان و حتی در مواردی به جهانیان رساند. در بالاترین سعی می کنی بالاتر از گذشته فکر کنی و اندیشه های شخصیت را به جایگاه نقد بکشانی, شاید تو آنچه را که فکر می کنی درست است نادرست باشد و این تنها در یک فضای مسالمت آمیزی میسر است که بتوان تمام عقاید را بر روی میز گذاشت و بهترین را پذیرفت, چیزی که در فضای واقعی جامعه امکان پذیر نبوده و ناگزیر به فضای مجازی پناهنده شده ایم. قرار نیست که همه مانند ما بگویند, فکر کنند و با ساز خاصی برقصند; اما همه ی ما دردها و خواسته های مشترک داریم و آنچه که مهم بوده و است تمرین همزیستی مسالمت آمیز در آینده ای نه چندان دور در فضای واقعی جامعه است. 

پنج سال گذشت... با این که تنها یک سال از شادی و غم و غصه هایم را با دوستان عزیزم در بالاترین قسمت کرده ام اما برایم یک دنیا ارزش داشت و به قدری به این سایت دلبسته شده ام که کندن من از بالاترین فقط با بولدوزر قوی امکان پذیر است! امیدوارم که شاهد روزی باشیم تا بتوانیم اینبار شادی ها و نه غم و غصه ها را در یک فضای اجتماعی واقعی قسمت کنیم و خبرهای تلخی که هر روز در بالاترین نقش می بندند را شاهد نباشیم. به نوبه ی خودم از تمامی کاربرانی که برای اعتلای بالاترین تلاش کرده اند و آن را با لینک های خوبشان بسیار داغ کرده اند سپاسگزارم.

بالاترین ! 5 سالگی ات مبارک